www.narongthai.com  

www.narongthai.com เป็นเว็บไซต์เชิงวิชาการ ที่สามารถนำอ้างอิงได้ตามหลักวิชาการ                                                                                                                                                                                                                                                                           
 

 ณรงค์ ชื่นนิรันดร์
https://www.facebook.com/profile.php?id=100010475651732
สร้างลิงค์ของโปรไฟล์ในแบบที่เป็นตัวคุณเอง

 

 

 

 

 

 

 สถิติวันนี้ 111 คน
 สถิติเมื่อวาน 96 คน
 สถิติเดือนนี้
สถิติปีนี้
สถิติทั้งหมด
480 คน
50267 คน
1742711 คน
เริ่มเมื่อ 2010-01-13

 



ชีวิตนักข่าว ...นั่งรถไฟสายมรณะ จอดทุกป้าย
ณรงค์ ชื่นนิรันดร์
12 ธันวาคม 2554
 
ผมเป็นคนหนึ่งที่ว่างเมื่อไหร่ ก็จะไปนั่งรถไฟ เพราะทำให้ ได้คิดพิจารณา และได้ความคิดใหม่ ๆ เกิดขึ้น ที่สำคัญนั่งฟรีครับ  
ปี 2553 เป็นช่วงเวลาหนึ่งที่ผมได้ไปทำงานที่จังหวัดกาญจนบุรี และเมื่อว่างเว้นก็จะนั่งรถไฟสายกรุงเทพ-น้ำตก หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า รถไฟสายมรณะ รถไฟขบวนนี้จะออกเดินทางจากสถานีบางกอกน้อย และจะมาถึงสถานีรถไฟกาญจนบุรี เวลา 11.10 น. แต่ก็มาไม่ค่อยตรงเวลาหรอกครับ ตามประสา ร.ฟ.ท. รถไฟเท่ง เฮ้ย...รถไฟไทย ครับ
เอาเป็นว่าผมอยู่ที่เมืองกาญจน์ 9 เดือน 9 วัน ผมนั่งรถไฟ 4 ครั้ง ก็ 8 เที่ยว ครับ แต่วันนี้ผมจะเขียนถึงสถานีที่รถไฟแล่นผ่าน โดยเริ่มต้นที่สถานีกาญจนบุรี ดังนี้นะครับ
เมื่อรถไฟ ออกจากสถานีรถไฟกาญจนบุรี จุดแรกที่ผ่านคือสถานี วังเย็น , วังตะเคียน , โป่งเสียว ,บ้านเก่า ,ท่าตาเสือ ,ท่ากิเลน ,วังโพ , วังสิงห์ ,ลุ่มสุ่ม ,ถ้ำกระแซ , วังโพ , เกาะมหามงคล , ช่องแคบ, วังใหญ่
ผมพยายามจดรายชื่อ สถานีที่รถไฟสายมรณะแล่นผ่าน เพราะนั่นคือ ประวัติศาสตร์ส่วนหนึ่งที่ผมจะต้องบันทึกว่า มีกี่สถานี ที่รถไฟสายนี้จอด  และไม่จอด
ความเป็นมาของรถไฟสายมรณะ ล้วนแต่เป็นเรื่องที่เรา จะต้องจดจำ เพราะไม้หมอนทุกต้นล้วนมีจิตวิญญาณของผู้กล้าที่ลงมือก่อสร้าง ท่ามกลางความยากลำบากของเหล่าเชลยศึก   ที่ญี่ปุ่นเกณฑ์มาจากมลายู อาทิ ชาวอังกฤษ ออสเตรเลีย อเมริกัน และมลายู ชวา อินเดีย ที่ต้องมาล้มหายตายจากหลายหมื่นคน   เพราะโรคภัย และความยากลำบากในการก่อสร้าง  เพราะต้องสร้างให้เสร็จสิ้นโดยเร็วที่สุด ซึ่งถ้าหากสร้างแบบธรรมดาที่มิใช่ภาวะสงครามทางรถไฟสายมรณะจะใช้เวลา ประมาณ 5 ถึง 6 ปี แต่นี่สงครามโลกครั้งที่  2 ญี่ปุ่นต้องเร่งสร้างให้เสร็จโดยเร็ว เพื่อจะได้เป็นเส้นทางที่เชื่อมต่อกับ สถานีบันทูสียัต ในดินแดนของพม่า จากนั้นทหารญี่ปุ่นก็จะใช้เส้นทางนี้ขนทหารจาก อินโดจีน ผ่านไปประเทศอินเดีย แล้วเดินทางต่อไปยังประเทศกลุ่มอาหรับ แล้วก็เดินทางเข้ายุโรป ต่อไป แต่ญี่ปุ่นก็ต้องพ่ายแพ้สงครามโลกครั้งที่ 2  เมื่อสหรัฐอเมริกาทิ้งระเบิดปรมาณู ลูกแรกเมื่อวันที่ 6 สิงหาคม 2488 ที่เมืองฮิโรชิมา และลูกที่ สอง เมื่อวันที่ 9 สิงหาคม 2488 ที่เมืองนางาซากิ ทำให้ชาวญี่ปุ่นตายไม่น้อยกว่า สามแสนคน พระจักรพรรดิ จึงทรงประกาศยอมแพ้สงคราม ทหารญี่ปุ่นบางคนรับไม่ได้ยอมฆ่าตัวตาย ด้วยวิธีการฮาราคีรี คือวิธีการใช้มีดปลายแหลมที่คมมาก และเป็นมีดประจำตัวของทหารขนาดยาวประมาณ 1 ฟุต แทงเข้าที่กลางท้องแล้ว จึงกว้านท้องไปมา ผมว่าแทงทีเดียวก็เสียวจะตายอยู่แล้วครับ แต่นี่ดันกว้านท้องตัวเองอีก ใจเด็ดจริง ๆ ครับ ต้องเชื่อหล่ะครับว่าคนญี่ปุ่น มีวินัยจริง ๆ ยอมตายแทนประเทศชาติได้ และไม่แปลกใจที่ญี่ปุ่นแม้นเป็นประเทศเล็ก ๆ อยู่กลางทะเล ก็สามารถอยู่รอดได้ครับ 
แล้วทางรถไฟสายมรณะ ได้สร้างเสร็จรึเปล่า คำตอบคือสร้างเสร็จครับ แต่ตอนหลัง ๆมา ทางรถไฟไม่ค่อยได้ใช้จึงหดเผลือแค่ สายนำตกเท่านั้น ว่าง ๆ ก็ลองนั่งรถไฟเที่ยวนะครับ เพราะมีอยู่เที่ยวหนึ่ง ผมเห็นชายวัยกลางคน นั่งอยู่คนเดียวบนรถไฟ ก็เลยลองเข้าไปพูดคุยด้วย จึงทำให้ทราบว่า เขานั่งรถไฟมาจากสถานีบางกอกน้อย นั่งรถไฟเที่ยว เมื่อถึงปลายทางสถานีน้ำตกก็เปลี่ยนรถ เพื่อนั่งรถกลับ ทำแบบนี้ เป็นประจำถ้าว่าง เออ..ก็ดีนะ เงินค่ารถไฟก็ไม่ต้องเสีย แถมได้เห็นวิวทิวทัศน์ เจริญหูเจริญตาอีกด้วย ใครสนใจก็ลองดูได้นะครับ
8888888888888
 

คลิ๊กนี้มีความหมาย

ณรงค์ ชื่นนิรันดร์ สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย จ.ภูเก็ต อ.เมือง จ.ภูเก็ต 83000 : Webmaster by Narong Cheunniran : อีเมล์ :narongthai53@gmail.com